Als Iconen schilderes deed je toelatingsexamen op de Klassieke Academie in Groningen. En als Iconen schilderes heb je examen gedaan op de Klassieke Academie. Wel een andere soort Iconen schilderes. Je gaat hele mooie innerlijk zoektochten aan. Je bent in je leven en werk op zoek naar diepere betekenissen. Iconen schilders, volgens de Oosterse religieuze kerken, moeten zich aan bepaalde regels houden. En dat doe jij ook. Weliswaar andere regels. Nu compositorische regels. Hoe vertel je je verhaal zo abstract mogelijk? Hoe laat je het licht een rol spelen in je schilderij? Hoe verdeel je de warm koud kleuren over je vlak? Maar deze regels staan ten dienste van wat jij wilt zien, de diepere betekenis, het misschien wel goddelijke. En in die zin is het misschien bij jou wel net zo als bij het schilderen van de ons bekende Iconen uit de Oostere religieuze kerken waarbij Gods hand het is die het schilderen van de Iconen begeleidt.

Je bent student van mij geweest. Een hele fijne student. Heel eerlijk en open heb ik je leren kennen. Je bent zo gegroeid en hebt de academie zo goed doorlopen. Je bent de academie echt aangegaan. Door onzekerheden en twijfels heb jij je heen gevochten. Door gevochten tot waar je nu staat. Echt bewonderswaardig. Jouw innerlijke landschappen zijn een feit. Ook na het volgen van de academie zet je je zoektocht door. Er is geen weg meer terug.

In 2012 ging mijn oudste dochter een jaartje naar Nederland om er 5 VWO op mijn oude middelbare school te doen.
Na een paar weken belde ze me op en vertelde gefrustreerd: "Pappa, hier in Nederland zijn er nog vrouwen die thuis blijven en als ze al werken dan meestal part-time". Dit was een choquerende belevenis voor een 17 jaar jonge Noorse vrouw.

Vanuit Noorwegen bekeken loopt Nederland echt vreselijk achter wat betreft gelijke kansen voor vrouwen. De samenleving maakt het leven van de getalenteerde vrouw niet makkelijk, maar misschien net zo erg zijn er de innerlijke begrenzingen die een vrouw haar hele leven aan zichzelf (onterecht!) oplegt.

In 2014 kreeg Mineke Gravers bij haar afstuderen aan de Klassieke Academie de Prix de Norvège, de prijs voor de veelbelovende afstudeerder.
Ik heb het vermoeden dat de jury hier veel beter het talent zag dat ze op dat moment zelf nog niet zag. Maar om als kunstschilder ver te komen heb je niet alleen talent nodig maar ook doorzettingsvermogen. Mineke heeft beide.

Niet iedere Nederlander staat er bij stil dat we in Nederland al meer dan 400 jaar kunnen genieten van figuratieve schilders van wereldklasse. Deze meer dan 400 jaar oude keten kent vele beroemde schakels, zoals o.a. Rembrandt, Vermeer, van Gogh en Henk Helmantel.
Mineke is een nieuwe schakel in deze minst 400 jaar oude ketting en geeft daarom een prachtige Nederlandse traditie door aan nieuwe generaties die hier van kunnen genieten.

Deze tentoonstelling in het beroemde Hotel American toont dat Mineke niet alleen het talent, maar ook het doorzettingsvermogen heeft om een mooie schakel te zijn in de meer dan 400 jaar oude Nederlandse traditie van figuratieve schilders. Ik zie deze tentoonstelling als een mooi tussenstation op weg naar iets heel bijzonders.